A primavera musical catalá trae entre as súas novidades a poesía de Rosalía de Castro. No último traballo de Roger Mas coa Cobla Sant Jordi – Ciutat de Barcelona aparecen a Negra sombra, musicada por Xoán Montes, e mais outro verso que de seguida recoñecemos, Si el mar tingués baranes, unha chiscadela rosaliana que serviu de arranque para unha das cancións que Maria Mercè Marçal publicou no seu libro Sal oberta …
Ler o artigo completo en Sermos Galiza (25/05/2012)
No mundo da emigración hai dúas inercias difíciles de superar: a hipertrofia de tradición e as redes clientelares. Das últimas eleccións celebradas no Centro Galego de Barcelona (CGB) saíu como gañadora, por ampla maioría, a candidatura de Manuel Carrete logo de proclamar como único programa unha idea: “tradición”. A que tradición se refire? …
Ler o artigo completo en Praza Pública (23/05/2012)
Dores Tembrás debulladiña por Antía Marante, Manuel Rivas, Oriana Méndez segundo Arturo Casas, Ana Romaní lida por Silvia Bermúdez e Lois Pereiro traducido por Daniel Salgado e lido por Alberte Valverde… A creación e a crítica recentes reúnese no número 4 de “Caravansari”, unha revista, fermosa e feitiña, que xorde con vocación de tránsito e encontro …
Ler o artigo completo en Praza Pública (06/05/2012)
Volvamos ao Fondo María Luz Morales do Ateneu Barcelonès. Boa parte das cartas conservadas son notas gabanciosas á procura dunha nota crítica favorable ou ben un sinal de recoñecemento, por iso se conservan libros autógrafos e notas de Ricard Salvat, Corredor Matheos ou Díaz-Plaja.
<\ Autógrafo do libro de Blanco Amor, Romances galegos (Buenos Aires: Céltiga, 1928) dedicado a Ángel Sojo, director do xornal bonaerense La Razón, con data 15/09/1928
Xavier Costa Clavell, por exemplo, dedícalle un poemario en castelán, El hombre y la muerte (1966) que, segundo a cuberta, se publicou na Editorial Cordillera de San Juan de Porto Rico aínda que o depósito legal é de Barcelona. Porén, desde a perspectiva galega o máis interesante dese fondo son as evidencias dunha amizade cordial co escritor Eduardo Blanco-Amor. Coñecéronse antes da guerra grazas ao estreito contacto de Morales co Partido Galeguista e o círculo nacionalista de Ourense, como se pode comprobar na ficha do Album de Mulleres do Consello da Cultura de Galega preparada por Carme Vidal, que debe ser, xunto con González Gómez, quen máis sabe das conexións galegas da escritora. No Ateneu Barcelonès consérvanse dous libros autógrafos de Blanco-Amor e mais unha carta (reprodúcese íntegro o orixinal):
1-III-1968
A Mari Luz Morales, en su gripe
Mi buena amiga: ¡Qué vergüenza, haberte dejado atrapar por la gripe! Yo estoy ya con los preparativos de marcha. Creo que será a fin de semana. Quisiera despedirme de ti y que hablásemos algo más de cosas catalanas. Mi hermana está ya bien, de manera que mis cuatro meses de Barcelona quedarán resumidos en lo que pueda hacer estos días. La verdad es que estuve muy asustado y preocupado por esta pobre criatura, que ya es lo único que me va quedando.
Te mando estas FARSAS para que te ayuden a rehacer la sonrisa. Ahora estoy en el Hotel Alicante, y el teléfono es 221-47-44. Estoy de mañana hasta las 10 ½ y de tarde desde las 4 ½ hasta las 8. Que te mejores y un abrazo de tu paisano y amigo
Eduardo
En 1968 Blanco-Amor está en Barcelona, publica algúns artigos en La Vanguardia e debeu ter varias ocasións para encontrarse coa amiga escritora. Esa complicidade xa se puxera en evidencia nos libros dedicados e, como se adiantou, no Ateneu Barcelonès consérvanse dous libros autógrafos seus: Cancionero (1956), que na actualidade está fóra de acceso, e mais a terceira edición de Chile a la vista (1957), que leva unha dedicatoria intensa. Este é o texto orixinal íntegro:
A María Luz Morales, mi “madrina” barcelonesa, con el viejo afecto de su paisano (porque no voy a consentir que nos la roben del todo los catalanes!), amigo y admirador
E. Blanco Amor
Barcelona, 8-Setiembre-1958
Morales e Blanco-Amor compartían o interese polo teatro, polos poetas do 27, mantiveron relación persoal ata o final da súa vida e mesmo partillaron mesa de debate sobre o teatro galego na Galería Sargadelos de Barcelona en 1975, no día do libro. Morales deixou escrita unha crónica daquel día [1].
[1] Vidal Lage, Carme. “María Luz Morales. Unha das primeiras mulleres que dirixe un medio de comunicación”. Álbum de mulleres. Culturagalega.org. Compostela: Consello da Cultura Galega, s/d. [ed. dixital] http://www.culturagalega.org/album
[2] Morales, María Luz. “¿Hacia un teatro gallego?”. Diario de Barcelona (23/04/1975): p. 26. In Costa, Xosé María e Carlos Posada [Xesús González Gómez]. Presenzas de Castelao en Barcelona. Dous momentos artístico-literarios. A Coruña: eDixital, 2005. http://www.bvg.udc.es/
Das orixes de marzo 